Administracja systemów rozproszonych

Czym są modele wdrażań chmur obliczeniowych?

Model wdrożenia chmury to bardzo specyficzna konfiguracja pewnych parametrów, takich jak dostępność, wielkość pamięci masowej oraz własność infrastruktury wdrożeniowej. Typy wdrożeń różnią się zatem od siebie w zależności od tego, kto i jak kontroluje daną infrastrukturę, ale też od tego gdzie dana infrastruktura jest zlokalizowana.

Chmura prywatna

Chmura prywatna to rozwiązanie chmury obliczeniowej, gdzie wewnętrzne zasoby firmy nie podlegają publicznemu udostępnianiu. Zasoby danej organizacji są zarządzane, kontrolowane i dostępne wyłącznie dla osób z nią związanych. Działanie chmur prywatnych i publicznych jest bardzo zbliżone. Główną różnicą jest kontrola dostępu do zasobów. Rozwiązanie chmury prywatnej jest często stosowane, gdy organizacje zawierają poufne umowy np. handlowe. Są one zabezpieczane, aby konkurencja nie miała możliwości ich przeglądania. Stosuje się je w również w innych sytuacjach. Między innymi, gdy wymagana jest poufność danych poprzez zapisy prawne, np. w charakterze ustawy o ochronie danych osobowych.

Chmura publiczna

Chmura publiczna jest rozwiązaniem udostępnianym dla wszystkich. Są to rozwiązania najbardziej dostępne i chętnie wybierane przez przedsiębiorstwa, jeśli polityka bezpieczeństwa firmy lub regulacje prawne nie wpływają na przetwarzanie danych w chmurze. Głównymi odbiorcami takich usług są firmy specjalizujące się w : reklamach, serwisach społecznościowych,  innych organizacjach o ogólnie dostępnym zasięgu
w internecie. Publiczne chmury wykorzystuje się, gdy konieczna jest również współpraca pomiędzy różnymi podmiotami np. w projektach badawczych bądź projektach organizacji pozarządowych.

Chmura hybrydowa

Chmura hybrydowa jest połączeniem dwóch lub więcej chmur prywatnych i publicznych, zlokalizowanych w różnych położeniach geograficznych, które są ze sobą powiązane za pomocą odpowiednich technologii umożliwiających przenoszenie danych i aplikacji. Powstały one w wyniku przekraczania możliwości chmur prywatnych. Jednym z głównych zadań chmury hybrydowej nie jest tylko możliwość korzystania z różnych zasobów organizacji. Dostarczanie mechanizmów ułatwiających współdziałanie poszczególnych architektur jest bardzo ważną cechą hybrydy. Obecnie stosuje się rozwiązania, które dzieli się na :

• hybrydę na poziomie aplikacji- jest to najpopularniejsze rozwiązanie, które pozwala na komunikację pomiędzy różnymi środowiskami chmur za pomocą odpowiedniego oprogramowania,
  
• hybryda na poziomie infrastruktury- stosuje się je głównie, gdzie często korzysta się z klonowania maszyn wirtualnych zasobów lokalnych bezpośrednio do chmur publicznych,
  
• hybryda na poziomie danych- ten model łączy przede wszystkim przetwarzanie danych znajdujących się w chmurze prywatnej, które odbywa się w chmurze publicznej.

Chmura społecznościowa (Community Cloud)

Społecznościowy model wdrażania w dużym stopniu przypomina model prywatny; jedyną różnicą jest rozproszone grono użytkowników. Podczas gdy tylko jedna firma jest właścicielem serwera chmury prywatnej, kilka organizacji o podobnym pochodzeniu współdzieli infrastrukturę i powiązane zasoby chmury społecznościowej. Jeśli wszystkie uczestniczące organizacje mają jednolite wymagania dotyczące bezpieczeństwa, prywatności i wydajności, ta architektura (typu multi-tenant) pomaga tym firmom zwiększyć wydajność, tak samo jak w przypadku wspólnych projektów. Scentralizowana chmura ułatwia rozwój projektu, zarządzanie i wdrażanie. Koszty są dzielone przez wszystkich użytkowników.

Wirtualna chmura prywatna (Virtual Private Cloud/ VPC)

Istnieje jeszcze jeden typ wdrożeniowy – ale już nie tak popularny jak wymienione wyżej. Wirtualna chmura prywatna (VPC) to prywatne środowisko obliczeniowe chmury zawarte w chmurze publicznej. Zasadniczo, VPC zapewnia logicznie odizolowane sekcje chmury publicznej w celu zapewnienia wirtualnego środowiska prywatnego. Wdrożenie to jest kompromisem pomiędzy modelem prywatnym i publicznym pod względem ceny i funkcji. Dostęp do wirtualnej platformy prywatnej jest zazwyczaj udzielany za pośrednictwem bezpiecznego połączenia (np. VPN). Dostęp może być również ograniczony przez fizyczną lokalizację użytkownika poprzez zastosowanie zapór ogniowych i białej listy adresów IP.

Podsumowanie: